آموزگاران ما اغلب در گذشته تصور می کردند که فراگیری آموزش پذیران تنها از درگاههای بینائی و شنوائی محقق می شود.اماامروزه ثابت شده است که یادگیری به کمک تمامی حواس پنج گانه انجام میشود.می دانیم هرکدام از حواس سهمی در یادگیری مهارتی وفراگیری ما دارند.مثال حس بینائی حدود75درصددر یاد گیری موثراست و حس شنوائی 13درصد و بقیه ی حواس هرکدام بیش ازسه درصد بریادگیری ماتاثیر دارند .اگردر فرایندیادگیری ،فرد خودش فعالیت داشته باشد یعنی تمامی حواس اودرگیر شود.همان اتفاقی که در مهارت آموزی های فنی می افتد یا باید بیافتد امکان یادگیری بیشتر و هزینه های آن کمترخواهد شد.که اهمیت این موضوع در کودکان ونوجوانان بسیار پررنگ تراست.

یکی از پیام های این آماراین است که هرچقدرحواس بیشتری دریادگیری فعال باشند فرد سریعتر،کاملتر وعمیق تر مطالب رافرا خواهد گرفت.محیط های چند رسانه ای،رسانه های سه بعدی مثل ماکت،انواع موالژ،مدل،نقاشی وهنرهای تجسمی،خصوصا مهارت آموزی های فنی،مثل آنچه که درفنی وحرفه ای ها اتفاق می افتد.دربکارگیری دیگرحواس نقش به سزایی دارند.تدریس براساس هوشهای چندگانه گاردنربه عنوان یک روش آموزشی که در برگیرنده موارد مذکوراست.می تواند از جمله روش های مفید برای نیل به این هدف باشد.امامتاسفانه نظام آموزشی ماهنوزهم حتی در بخش هایی که مهارتهای فنی را اموزش می دهند کمتر توانسته است از قید وبند مفهوم رایج آموزش ها برپایه حواس دیداری وشنیداری رها شده وآموزش هایش را مبتنی بردرگاه همه ی حواس پنج گانه پایه ریزی نماید.

دستهایی که عادت به کار کردن نداشته باشند هرمیزان درتئوری آنها را فربه کنیم،کمتر می توانند در جائی که نیاز به ساختن است موثر واقع شوند.پس در مهارت آموزی اولین حسی که پس از حس دیداری و شنیداری بایدمستمرا به خدمت گرفته شود حس بساوائی است بکار گرفتن حس بساوائی ترمزهای درونی فرد را که از ترس ویا آسیب و وسواس ناشی از آلودگی انگاری یا..... می آیند را بی اثر می سازد،در دست گرفتن یک مغار خراطی وتراشه های ناشی از عملیات کاسه تراشی یا دستگاه تراش فلز و فرز برای فردی که از کودکی در گیرکار نجاری و خاک اره های چوب و فلز کاری بوده به مراتب آسان تر ودلپذیرتر است تا کسی که فارغ التحصیل دانشگاه است و سیستم بساوائی و عصبی او همه ی عمر خاک اره، روغن سیاه یا براده های فلز راچیزی چندش آور می دیده است که سالها خانواده اورا از آن پرهیز می داده اند،اگردرحین کار پیامهائی که به مغز از طریق سلولهای عصبی پوست ارسال می شونددرمغز و مرکزیادگیری ترجمه به نامطلوب شوند فرد نمی تواند در ان شغل دوام آورد مگراینکه به مرور خود رابه آن عادت دهد.عادت داده شدن یا عادت کردن به موضوعی مستلزم مرور زمان و تلاش بری مبارزه باموانع منفی ای است که تا پیش از این دغدغه هاوباورها و ناتوانی های جسمی ما ان را پذیرا نبوده است و هرچه سن بیشتر شود این انگاره های منفی در کنه وجود ما نهادینه تر می گرددوغلبه بر آن دشوارتر وسخت تر.چنانچه پشتکار را هماهنگی بین عصب و عضله معنی مهارت را پیروزی ذهن بر ماده تعریف کنیم.

زمانی می توانیم اراده ی صادره از مغز را به کار بگیریم و کاری را بطور دقیق و مستمر سالها انجام دهیم و بوسیله ی آن ثروت اندوزی کنیم که ماهیچه های اراده در مغز را پرورش داده باشیم.چون پشتکار در لحظه حاصل نمی شود وبرای انکه بتوانیم عادت های خوب مثل مهار ت آموزی که لازمه ی زندگی خالقانه وتولید ثروت است را در جامعه جدی تر نماییم لازم است کار با حواس بساوائی و تقویت عضالت اراده و پشتکار را از کودکی در نظام آموزشی مان جا بیندازیم و برای این منظور اموزش مبتنی بر حواس پنجگانه را به مهد کودکها ببریم.